Μέσα σε όλες αυτές τις αντίξοες συνθήκες...
τα όχι και τα ναι...
την οικονομική και ηθική αβεβαιότητα...
την έλλειψη ελπίδας...
Δεν υπάρχει κάτι πιο αισιόδοξο
από το κλάμα ενός μωρού
που έρχεται στον κόσμο!!
Εκείνη την στιγμή η ψυχή σου πλημμυρίζει με ευτυχία...
με ελπίδα...με θέληση για ζωή...
Θέληση να αγωνιστείς
για αυτή την μικρή ψυχούλα...
Χρέος απέναντι σε Αυτόν
που σου εμπιστεύτηκε
ένα από τους πολύτιμους θησαυρούς του ...
μια νέα μοναδική ψυχή...με το δικό της
(άγνωστο για την ώρα)
προορισμό σε αυτόν τον κόσμο..
με τα δικά της χαρίσματα ....
(και ελαττώματα προφανώς..)
.που θα το κάνουν μοναδικό....
Για λίγο ξεχνάς τα πάντα ...
το δημοψήφισμα και η πτώχευση
είναι δευτερευούσης σημασίας..
Ακόμη και όλα αυτά τα λόγια που έχεις ακούσει
δεξιά και αριστερά...
..τόσο καιρό τώρα..
Όλα αυτά τα λόγια για τα παιδιά της ''κρίσης''..
τις παρομοιώσεις με τα παιδιά της κατοχής..
Δεν έχουν πια σημασία!!
Ξέρεις πως έχεις την αγάπη σου
και την θέληση και αυτό σου φτάνει....
Με μια δεύτερη σκέψη...
ξέρεις πως ίσως δεν φτάνουν αυτά...
αλλά τότε η πίστη σου δυναμώνει..
αυτόματα!!
και ξέρεις πως υπάρχει Εκείνος!
που δεν θα σε αφήσει..
που θα αναπληρώσει ότι εσύ δεν μπορείς..
που θα φροντίσει και το πιο μικρό του πλάσμα..
αυτό που μόλις σου εμπιστεύτηκε..
Κάποτε στο σχολείο λέγαμε χαριτολογώντας..
πως η εξεταστική είναι η περίοδος
που η πίστη στο θαύμα γίνεται τρόπος ζωής...
Το ίδιο γίνεται και σε περιόδους κρίσης..
Ακόμη και όσοι δεν θεωρούν πως πιστεύουν...
ελπίζουν...προσδοκούν...
κατά βάθος ελπίζουν στο θαύμα..
Δεν είναι κακό αυτό
αν είναι να μας φέρει κοντά Του!
Έτσι λοιπόν με περισσή ελπίδα και πίστη...
η οποία δυνάμωσε μετά τον ερχομό του μωρού μας..
θα έλεγα
Έχει Ο Θεός!!!
Όλα θα γίνουν!!
Η πατρίδα μας θα αντέξει ..
και εμείς θα βγούμε πιο δυνατοί!!
Αφιερωμένο στον μικρό μας θησαυρό..
Καλώς ήρθες μικρό μας!!!
σκέψεις αγάπης από: