Τί ωραίες εικόνες,
τί αβάσταχτα συναισθήματα !
Γεμίζει η καρδιά, η ψυχή,
ο νους αρώματα αγιότητας τέτοιες μέρες.
Μέρες θλίψης και περισυλλογής.
Μέρες μετάνοιας και γλυκιάς αναμονής
για την επιστροφή στο σπίτι του Πατέρα μας.
Εικόνες, ακούσματα, αρώματα, γεύσεις από τον χαμένο Παράδεισο που δεν προλάβαμε και δεν αξιωθήκαμε να ζήσουμε. Μοναδική παρηγοριά και ελπίδα
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ,
από τον τάφο των παθών μας.......
Πάντα τέτοιες μέρες η ανάγκη για συνάντηση με τον Αγαπημένο, τον Σταυρωμένο,
τον Αναστημένο γίνεται πιό έντονη,
πιό πιεστική, πιό επιτακτική...........
Ο πόνος και η χαρά γίνονται ΕΝΑ
αυτές τις άγιες μέρες!
Τί παράλογο για τον νου,
πόσο αληθινό για τις καρδιές μας
που το ζουν! Τα λόγια δεν επαρκούν για να ΔΟΞΑΣΟΥΝ,
για να τιμήσουν, να υμνήσουν,
να λατρέψουν, να ζητιανέψουν λίγο έλεος,
να φανερώσουν την μετάνοια.............
. Μόνο οι καρδιές ζουν πραγματικά τέτοιες μέρες. Και οι ψυχές οι καθαρές.
Ώρες-ώρες αναρωτιέμαστε
πως είναι να ζεις χωρίς να προσμένεις.
Χωρίς να ελπίζεις.
Χωρίς να πονάς πολύ και βαθιά.
Χωρίς ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ μέχρι τρέλλας
τον σταυρωμένο Χριστό μας.
Πώς είναι να ζεις χωρίς να θέλεις
να γίνεις όλος μία αγκαλιά
και να κλείσεις μέσα σου τις έγνοιες,
τα βάσανα, τις σκοτούρες όλων των ανθρώπων
της γης και να φωνάζεις δυνατά:
"Αμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ!" |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου