Το ''Μικρό (μας) Μοναστήρι''..

πηγή φώτο..

 Κάθε Μονή είναι 

το μεγάλο Μοναστήρι,

 όπου όλα είναι απόλυτα, όλα γίνονται με ακρίβεια,

 χωρίς οικονομίες και παρεκκλίσεις.

 Είναι ό παράδεισος, που καλλιεργεί τις αρετές

 ως τη μοναδική του επιδίωξη. 

Είναι το ιερό βήμα του τόπου που στέκεται. 

Είναι ή κατάπαυση των ανθρώπων. 

Εκεί κανείς σαββατίζει από τα του κόσμου βάσανα 

και προσμένει την ογδόη ήμερα. 

Το σπίτι, ή οικογένεια,

 είναι το μικρό μοναστήρι, 

που με μία ελάχιστη διαφορά προσπαθεί 

να βιώνει τη ζωή του μεγάλου Μοναστηρίου.

 Νηστεύει, προσεύχεται, λειτουργείται, εργάζεται 

όπως το μεγάλο Μοναστήρι. 

Στην καθημερινή του ζωή αυτό έχει πρότυπο 

και προσπαθεί να του μοιάσει.

 Εκεί καθρεπτίζεται,

οσάκις θέλει να καμάρωσει την ομορφιά του.

Ό πατέρας είναι ό Γέροντας του σπιτιού,

 που όλοι τον υπακούνε

, και ή μάννα οικονόμησα του σπιτιού,

 που όλοι τη σέβονται και την αγαπάνε. 

Δε χάνεται ή πατρότητα κ' ή αρρενωπή

 αγάπη του πατέρα μέσα στα χάδια,

 τις τρυφερότητες και συμπάθειες της μάνας.

 Ό πατέρας δεν καταντάει

 κουβαλητής μόνο του σπιτιού, 

γιατί ή οικογένεια δε στοιχίζετε στου γείτονα 

τα ξενικά φερσίματα

αλλά στην αγία παράδοση του Μοναστηριού, 

σε δοκιμασμένο τρόπο ζωής.

 Κ' έλεγε ένα κρυστάλλινο μυαλό:

 Όλες οί προσπάθειες των πνευματικών ανθρώπων

 πρέπει να αποβλέπουνε 

στη συντόμευση της απόστασης μεταξύ 

Μονής και οικογένειας

, στη γεφύρωση τον χάσματος, 

ώστε οι λαϊκοί και οί μοναχοί 

να ζούνε πολύ κοντά 

και μάλιστα χωρίς να προσπαθούνε

 να κάνουν οπαδούς, ούτε οί μοναχοί, 

ούτε οί πνευματικοί ταγοί, 

αλλά συμπόρευση στη βασιλεία των ουρανών.

Αυτό το γεφύρωμα, την παράλληλη πορεία,

 την έζησα πέρα για πέρα στα παιδικά μου χρόνια. 

Γι' αυτό και όταν εισήλθα στο Μοναστήρι,

 δε δυσκολεύτηκα καθόλου, 

ούτε να υπακούω, ούτε να αγρυπνώ, 

ούτε να νηστεύω, ούτε να διακονώ.

 Είδα το Μοναστήρι ως φυσική απόληξη 

των παιδικών μου χρόνων. 

Μου φάνηκαν από την αρχή 

όλα όμορφα και πανεύκολα. 

Ήταν ασέβεια να παρακούω τον πατέρα, 

όπως οί μοναχοί το Γέροντα στο Μοναστήρι. 

Και ήταν αγνωμοσύνη μεγάλη 

να μη σεβαστώ τη μάννα

 που θυσιαζόταν για όλους.

ΑΠΟΛΛΩ ΜΟΝΑΧΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

ΔΑΦΝΗ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

πηγή:ΑΗΔΟΝΙ..