Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

...μια ἱστορία ὄχι ἀπό τό Μέτωπο ἀλλά ἀπό τά μετόπισθεν(ιστορίες της γιαγιάς)




Φέτος ..είπε η γιαγιά..
 θά σοῦ διηγηθῶ κάποια ἱστορία
 ὄχι ἀπό τό Μέτωπο 
ἀλλά ἀπό τά μετόπισθεν, 
ἐκεῖ που ζούσαμε τή φρίκη τοῦ πολέμου, 
ὁ ἄμαχος πληθυσμός, οἱ γέροντες δηλαδή, 
οἱ γυναῖκες καί ἐμεῖς τά παιδιά.


Ἦταν λίγες μέρες μετά 
τήν κήρυξη τοῦ πολέμου, ὅταν ξαφνικά ἕνας διαπεραστικός ἦχος 
διέσχιζε τόν αἰθέρα τῆς πόλης μας. 
Ἦταν οἱ σειρῆνες. 
«Βομβαρδισμός... γρήγορα... στό καταφύγιο», 
φώναζαν οἱ μεγάλοι καί μέ ἅρπαξαν ἀπ᾽ τό χέρι. Κατάφερα ὅμως νά τούς ξεφύγω 
καί γυρνώντας στήν κάμαρά μου πῆρα τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, τήν ἔσφιγγα στήν ἀγκαλιά μου καί ἱκέτευα μέ δάκρυα.
- «Σῶσε μας, Παναγιά μου... 
σῶσε μας»,
 ἔλεγα καί ξανάλεγα 
καί τήν ἔσφιγγα στήν ἀγκαλιά μου. 
Ἔνιωσα τή μεγάλη καρδιά Της 
νά ἀφουγκράζεται τή δική μου, 
τήν μικρή καί κατατρομαγμένη, 
καί νά τῆς ψιθυρίζει:
 «Μή φοβᾶσαι».
 Ἕνας φοβερός κρότος πού ἔμοιαζε πολύ κοντινός πάγωσε τό αἷμα στίς φλέβες μας. Θά βρίσκαμε κάτι ἀπʼ τό σπιτικό μας νά ᾽χει γλυτώσει ἀπό τήν καταστροφή;
Ὅταν οἱ σειρῆνες εἰδοποίησαν γιά τό τέλος τοῦ βομβαρδισμοῦ,
 διαψεύστηκαν οἱ φόβοι μας. 
Μέ μάτια γεμάτα δάκρυα
εἴδαμε ἕναν ὅλμο νά ἔχει πέσει,
 χωρίς νά ἐκραγεῖ,
 μπροστά στόν τοῖχο τοῦ σπιτιοῦ μας.
 Τό σπίτι ὁλόκληρο 
ἔμεινε μέσα στό χαλασμό ἄθικτο! 
Μᾶς σκέπασες, 
Παναγιά μου, ἔλεγε ἡ μητέρα μου, 
Σʼεὐχαριστοῦμε.
- Πῶς τό σκέφθηκες, Γιαγιά, νά πάρεις τήν εἰκόνα στήν ἀγκαλιά σου;
- Εἶχα ἀκούσει, ὅπως ἐσύ, τήν ἱστορία τῆς Ἁγίας Σκέπης κι ἤμουν σίγουρη πώς θά κάνει τό θαῦμα Της, θά μᾶς προστατεύσει, ἄν Τῆς τό ζητήσω.

Κι ἐσύ νά Τήν παρακαλεῖς 
τήν Παναγία μας 
μέ πίστη δυνατή, 
νά σκεπάζει τήν Πατρίδα μας,
 ἰδιαίτερα τώρα πού 
ἕνας ἀλλιώτικος βομβαρδισμός, 
ἀσταμάτητος, σιωπηλός 
καί ὕπουλος, τήν ἀπειλεῖ.


Διαβάστε ακόμη:

Η υπόσχεση Της!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου